Μία καλά διαφοροποιημένη εστία του παρεγχύματος του θυρεοειδούς αδένα. Σε ποσοστό έως 95% είναι καλοήθεις και συνήθως ανευρίσκονται σε τυχαίο έλεγχο της τραχηλικής χώρας.
Ονομάζεται κάθε διόγκωση ολόκληρου του αδένα, ανεξαρτήτου παθολογίας. Διακρίνεται σε απλή ή οζώδη καθώς και σε τοξική ή μη τοξική.
Το σύνδρομο που αντιπροσωπεύει την υπερέκκριση θυρεοειδικών ορμονών από τον αδένα. Διαχωρίζεται με βάση την αιτιολογία σε πρωτοπαθή και δευτεροπαθή.
Μία σπάνια πάθηση. Με έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση, το προσδόκιμο επιβίωσης δεν επηρεάζεται. Κατηγοριοποιείται στα διαφοροποιημένα καρκινώματα, στους αμετάπλαστους καρκίνους και στα μυελοειδή καρκινώματα.
Περιγράφει την αυξημένη έκκριση Παραθορμόνης εξαιτίας της υπερλειτουργίας και υπερπλασίας ενός ή περισσοτέρων παραθυρεοειδών αδένων, με αποτέλεσμα την υπασβεστιαιμία.
Μία αρκετά σπάνια πάθηση, που οδηγεί σε υπερπαραθυρεοειδισμό. Η θεραπεία εκλογής είναι η ριζική εκτομή. Τα ποσοστά υποτροπής της νόσου είναι αρκετά υψηλά.
Η χειρουργική αφαίρεση ολόκληρου του θυρεοειδούς αδένα. Πραγματοποιείται σε περιπτώσεις διαγνωσμένου καρκινώματος του θυρεοειδούς, καθώς και στους ασθενείς με εικόνα πολυοζώδους βρογχοκήλης.
Η χειρουργική εξαίρεση ενός μόνο λοβού του αδένα. Πραγματοποιείται σε περιπτώσεις καλόηθους μορφώματος μόνο στον έναν εκ των λοβών του θυρεοειδούς, καθώς και στα χειρουργεία που διεκπεραιώνονται σε δύο στάδια.
Σε περιπτώσεις υπολειμματικής νόσου, είτε σε εναπομείναντα θυρεοειδικό ιστό είτε σε εναπομείναντα διηθημένο τραχηλικό λεμφαδένα, μετά την πρώτη χειρουργική επέμβαση.
Κεντρικός και/ή Πλάγιος (σύστοιχος ή αμφοτερόπλευρος) λεμφαδενικός καθαρισμός τραχήλου, αναλόγως την ανατομική θέση των λεμφαδενικών ομάδων που εξαιρούνται.
Η στοχευμένη χειρουργική εξαίρεση του παθολογικού παραθυρεοειδούς αδένα, ο οποίος έχει εντοπιστεί κατά τον προεγχειρητικό απεικονιστικό έλεγχο.
Οι χειρουργικοί χειρισμοί και η έκθεση όλων των παραθυρεοειδών αδένων που βρίσκονται στη περιοχή του τραχήλου, με σκοπό την εξαίρεση μόνο των παθολογικών εξ αυτών.